Kangeroe Island, van Adelaide naar Melbourne

Daar zijn we weer!

Aangekomen in Adelaide, was het inmiddels tegen 16:30.. Weinig tijd om van de stad en het grote appartement te genieten (eigenlijk een studio waar je prima zou kunnen wonen). Na een snelle douche zijn we direct de stad in gegaan. Via een lange winkelstraat die al helemaal in de kerstsfeer was, zijn we richting de Central Market gelopen, een grote overdekte markt waar naast groenten, fruit ook allerlei (heerlijke) hapjes te krijgen waren. Echt top, de markt liep uit in een grote cafe/restaurant straat waar het eigenlijk vrijwel overal aziatisch de menu's bepaalden. Nou vinden wij dat totaal niet erg, dus na een korte zoektocht ergens gaan zitten (was wel nodig ook, alles was verder vol). Daarna hebben we onze wandeling vervolgd naar een andere uitgaanscentrum en de avond geindigd in een Belgisch biercafe (Leffe Blond, lekker!).
De volgende dag vroeg op, om 6:15 stond de bus alweer voor om ons naar Kangeroe Island te brengen. Na een busrit van 2 uur en een ferry overtocht (waar we in ieder geval de vinnen van dolfijnen hebben gezien) werden we overgeladen in een kleiner busje voor 24 personen. We hadden een leuke gids die lekker idioot deed en vooral de hele dag praatte; de groep was verder van onze leeftijd maar wel divers (Italiaans, Deens, Canadees, Chinees, Nederlands etc). Vooral het Chinese stel had wat rare gewoontes; boeren in het openbaar, bij elke zonnenstraal onder een kleed verschuilen en de raarste capriolen om een foto te maken. Ze werden daarom al snel onderwerp van spot, samen met een Deens en Canadees meisje hadden we de grootste lol. Afijn, de eerste stop was een schapen boerderij, lekker fout natuurlijk maar wel bijzonder om te zien hoe 'Toby' de hond de schapen samen met zijn baasje die schapen bij elkaar kreeg. Daarna volgde de scheerdemonstratie (aahhhww) en vervolgens een korte stop bij een Eucallyptisch farm (beetje verplichte kost maar ach) waar nog een heel lieve walliby midden in de winkel in een mand zat. Deze werd door de eigenarese groot gebracht om daarna weer in het wild uitgezet te worden. Best bijzonder dat je koala's en kangeroe's (en wallibi's) zonder problemen door mensen kunt laten grootbrengen en ze daarna prima in het wild kunnen leven.
Na de lunch het hoogtepunt van de dag, een zeeleeuwen kolonie op het strand. Waarbij we een korte wandeling over het strand tussen de zeeleeuwen hebben gemaakt, erg bijzonder! Daarna was het tijd voor actie; Sand boarden bij Little Sahara, ofwel een paar spierwitte zandduinen af sleeen met een soort snowboard onder je kont. Erg leuk, waar vooral de vloerwax (erg eco friendly..) wonderen deed om ver te komen. Uiteindelijk ging 'Dutchie' Gerwin er het verst en snelst vanaf. Daarna werden we op de slaapplaats afgeleverd, een soort jeugdherberg die normaal leeg staat en door onze tourguide helemaal gerund moest worden. Na een korte fietstocht naar het strand waar we onderweg onze eerst (!) wilde Koala tegenkwamen in de boom (naast het verblijf eigenlijk) en ook enorme kangeroe's tegenkwamen hebben we gebarbequed en lekker zitten kletsen met de Deense en Canadese dame. Een drukke dag, die daarna nog niet over was want pinguin spotten stond nog op het programma! De voortekenen waren niet al te gunstig; de pinguin kolonies zijn rap aan het verdwijnen uiteraard door de mens maar ook doordat de zeeleeuwen het juist uitstekend doen (en die vinden pinguins wel een lekker hapje..). Maar na een korte zoektocht hebben we toch een paar van de kleine schuchtere beestjes kunnen zien. Na een korte sterrenwatch (wat zijn het er veel zonder horizonvervuiling / licht in de buurt) en een rit over een grasveld met een enorme collectie aan kangeroe's vermoeid ons bed opgezocht. De volgende dag opgestaan en direct weer de bus in om de Remarkable rocks (bijzonder gevormde rotsformatie aan de kust) en de Arch te bezoeken waar het wemelde van de zeehonden. Ook hebben we nog een koala sanctuary bezocht. Na een bezoek aan een prachtig strand (en zee), een honingfarm, een uitzichtpunt en de American River (Pelicanen) was het alweer tijd om op de ferry te stappen. Wat hadden we veel wildlife gezien! Buiten de wilde koala's, honderden kangaroes, zeeleeuwen, zeehonden en pinguins, hadden we namelijk onderweg ook nog een achidna (soort stekelvarken) en een possum (soort wasbeertje) gezien. Om 23:00 kwamen we weer in ons mooie appartement aan (echt wat aan gehad dus..) te moe om nog een stap in Adelaide te kunnen zetten!

De volgende dag toch alweer redelijk vroeg uit de veren om een ontbijtje bij elkaar te sprokkelen en de auto op te halen. Na een kleine bijdrage kregen we ook nu weer een 'upgrade' auto een VW Golf met 200 km op de teller.. Een redelijk lange rit naar de Grampians wachtte op ons, we dachten eigenlijk dat het niet zo ver was maar we kwamen toch pas rond een uur of 16:30 aan. Gerwin is daarna direct nog een stuk gaan hardlopen om de overtollige energie eruit te lopen. Een mooie hardloop route overigens; een stuk of 50 – 100 kangeroe's gedurdende de loop.. Weer eens wat anders als die 2 konijnen en een paar koeien die je normaliter in Amelisweerd tegenkomt.

De volgende dag was het tijd om te hiken; heel slim hadden we geen lunch in Halls Gap zelf meegenomen (we komen vast wel wat tegen onderweg).. Een bus met Pringles, chocolade koekjes en Pepsi max moesten daarom voor de lunch doorgaan. De Grampians stikt van de wandelingen; wel (bijna) allemaal één nadeel: One-Way oftewel dezelfde weg terug als je gekomen bent. Wij hadden uiteindelijk de beklimming van 'Mount Difficult' met de kwalificatie 'Hard' uitgekozen. Tijdens de hike bleek dat de naam eer aan gedaan werd want het was toch best een stevige kluif; met handen en voeten omhoog klimmen, tussen en over rotsen heen en dat allemaal 460 hoogtemeter overbruggend. Maar na 2.5 uur zwoegen kwamen we uiteindelijk op de (echte) top van Mount Difficult uit; wauw wat een uitzicht! Super mooi, geheel volgens de Pepsi Max reclame hebben we vervolgens ons welverdiende drankje (en Pringles) wel verdiend!. Na een tijd van het uitzicht genoten te hebben weer de afdaling gemaakt, die ongeveer een half uurtje sneller ging. Na mount difficult hebben we nog wat uitzichtpunten aangedaan en een korte hike gemaakt bij het bezoekerscentrum om de talloze kangeroe's en Emu's te bekijken die Gerwin gisteren al rennend in zijn ooghoeken al had gezien. De avond zijn we weer eens uiteten geweest; al was het eten wat matigjes.

De volgende dag weer een hike gemaakt naar de Pinnacles, een uitzichtpunt bovenop een uitstekende rots uitkijkend over de vallei van Halls Gap. Erg mooi! De wandeling omhoog ging met wat meer geklaag over zere spiertjes en benen gepaard, de wandeling van de dag ervoor eisde zijn tol. Na een korte babbel met een stel (40 jaar geleden) geemigreerde Nederlanders weer dezelfde weg terug gelopen; door de vele landslides (meer als 100) van een paar jaar geleden zijn zelfs nu nog wegen en voetpaden onbegaanbaar, waardoor het lopen van circuit (die dus rondlopen en niet one-way zijn) (nog) lastiger is geworden.
Daarna een heerlijke lunch in de zon uitkijkend over bergen alweer stilletjes vakantieplannen gemaakt voor het volgende jaar.. :). Daarna zonder al teveel stops doorgereden naar Port Fairy; een slaperig typisch Australisch (kust)plaatsje dat ons startpunt voor de Great Ocean Road was. Na een kort relax moment alweer snel een wandeling over het strand gemaakt; het weer was in de rit naar de kust inmiddels flink omgeslagen naar grijs en koud dus het had wel wat weg van de Nederlandse kust. Aangezien het hotel werkelijk niet verder weg van het centrum kon liggen (was het laatste huis aan de weg uit het dorp) hebben we Chinees gehaald en in het appartementje zelf gegeten.

De volgende dag was het (na een ochtend hardloopsessie van Gerwin om nog tevergeefs wildlife te spotten bij de vuurtoren) tijd voor de Great Ocean Road! na een korte tussenstop bij de inactieve vulkanen van 'Tower Hill' waar we direct werden begroet door een kangeroe zijn we doorgereden naar de Great Ocean Road. Officeel aangeduid als B100; wat direct jeugd herinneringen naar boven haalde (“Hallo hier B ÉÉN NUL NUL” Bassie & Adriaan). Door het grijze, koude en druilerige weer (regenbuien) kwam de Great Ocean Road niet echt tot zijn recht. Na de eerste twee rotsformaties op en aan de ruige kust gezien te hebben wat ons sterk deed denken aan de kust van zuid Portugal volgde het 'toeristische hoogtepunt' de twaalf apostols; ofwel 12 (inmiddels minder omdat er een aantal in de zee zijn gestort) rotsen die recht opstaan in zee.. Waarschijnlijk erg mooi maar een voetbalveld aan auto's en tourbussen in combinatie met het grijze weer maakte het voor ons niet bepaald een hoogtepunt. We besloten dat we wel klaar waren met die rotsen en zijn doorgereden naar Cape Otway want daar zouden Koala's in het wild gespot kunnen worden.. Nadat we de juiste weg hadden gevonden bleek dat inderdaad te kloppen.. Toen we naar boven keken tijdens het rijden zagen we opeens ...1...2....3 ...4.. “het stikt hier van de koala's!”... Snel de auto aan de kant gezet en we hebben ze niet allemaal kunnen tellen maar tussen de 40-80 koala's waren er zeker wel (soms 3 per boom).. Niet normaal natuurlijk, maar doordat de leefomgeving om hen heen is vernietigt moeten ze het doen met een klein stuk, waarbij ze de eucalyptisch bomen zo kaal eten dat de bomen sterven. Een groot dood landschap tot gevolg, eigenlijk best droevig allemaal en geen houdbare situatie. Desondanks een paar kiekjes genomen en doorgereden, waarna we niet veel verderop een stijfkop van een koala tegenkwamen op de weg. Na te zijn uitgestapt om de koala van de weg te krijgen gaf deze geen sjoegen. Er moest een Ozzie die even later achter ons was gestopt aan te pas komen om hem van de weg te tillen; dit werd bedankt met een paar (bijna rake) uithalen. Daarna doorgereden naar ons hotel in Apollo Bay en onze wasjes in een record tijd gedraaid.

De volgende dag was het alweer een stuk zonniger en zag het resterende stuk van de Great Ocean Road er al een stuk indrukwekkender uit. Na een korte hike naar een waterval zijn we doorgereden naar Melbourne. Nadat we waren ingecheckt en onze koffers hadden afgedropt in de hotelkamer hebben we de auto ingeleverd en zijn we gaan lopen. Daarbij hebben we de Queen Victoria Markets bezocht en zijn we verder gaan slenteren; al snel kwam een mooi dakterras inzicht die we uit de magazines (Columbus) kende als Cinema roofterrace. Gerwin wist Kim al snel over te halen om een kijkje en een biertje te nemen. Dit bleek niet verkeerd; zonnetje; gezellige vrijdagmiddag borrel drukte; skyline van Melbourne... 's Avonds Melbourne verder verkend en alvast een poging gewaagd om de gezellige straatjes van de 7 laneways te vinden.

De volgende dag stond een 'guided tour' op het programma met als thema 'Hidden Secrets'. In een klein groepje hebben we alle gezellige straatjes doorgelopen en de 'Arcades' bezocht. Dit zijn eigenlijk gewoon overdekte winkelstraten maar wel heel gezellig en in kerstsferen.. De straatjes lopen nogal kris kras zonder logisch plan door Melbourne heen (wel dicht op elkaar) dus de tour was eigenlijk niet zo verkeerd. Na een heerlijke gourmet lunch en een wijntje (beide inbegrepen in de tour) zijn we nog wat verder gelopen, maar de energie was aardig op waardoor wel in een park zijn neergeploft en later nog wat zijn wezen drinken. 's Avonds in één van de Laneways nog tapas gegeten en vroeg naar bed, de volgende tijd alweer vroeg op om deze gezellige stad acher ons te laten voor ons laatste avontuur deze reis: Tasmanie.

Volgende week lezen jullie ons laatste verslag, waarvan we alvast kunnen verklappen dat het hier prachtig is..)

No worries!!