Farmstay tot Port Douglas (afsluiting 1ste deel)

How are ya?

Na een lekker avondje en nachtje op de camping zijn we direct doorgereden naar Eton, een redelijk lange rit van 371 km. Opzich zijn de wegen (vooral eenbaans) prima, en mag je daar in principe 100. Echter kan de weg beter omgedoopt worden tot de Pacific Maintance Way, om de 40-50 km staat er weer een man met een lollypop omhoog “Stop”.. En kan je zomaar 15 minuten stilstaan.. Geduld is Gerwins beste eigenschap (..), dus na de 5de keer had Gerwin daarom erg zin om die man zijn lollypop af te pakken.. Afijn, in de auto gebleven en op weg naar de farmstay. Deze bleek alleen via een flink gravelpad te bereiken te zijn, iets wat eigenlijk niet mag met de huurauto “They do it all the time” was de eigenaar zijn reactie. Aangekomen kwamen we echt midden in het Australische boerenleven terecht; eigenaren aardig maar wel van het type “Niet lullen maar poetsen”. Nog niet ingecheckt werd ons gevraagd of we zin hadden om mee te gaan met de paardrijtocht die op het punt van vertrekken stond. Kim had wat bedenkingen (zowel financieel als de activiteit zelf) en (raar maar waar) wist Gerwin haar toch te overtuigen onder het mom (“wel een ervaring! ). Kortom na snel met de jeep naar ons cottage gebracht te zijn direct naar de paarden gelopen. 'Gek' genoeg waren toen de rollen omgekeerd, Kim stapte vol zelfvertrouwen op het paard terwijl Gerwin toch zijn bedenkingen had over de activiteit :). Na een korte aanwijzing over hoe de teugels vast te houden (links, rechts, 'gasgeven' en 'remmen') gingen we op weg op Apache (Kim) en Diesel (Gerwin). Al snel doemde de eerste rotsachtige greppel op, daarna een draf bergafwaarts (KLOP KLOP KLOP) kortom Gerwin genoot met volle teugen terwijl Kim glimlachend op het paard zat. De man des huizes was erg begripvol en jutte Diesel zo nodig nog wat verder op met klik geluiden en geroep naar de berijder “Hit him! Hit him! “ om vooral toch de zweep te gebruiken.. Op de rustige momenten was het echter een bijzondere ervaring, na een korte thee pauze was het 2de stuk al een stuk relaxter en vooral mooi om op die manier door de bush (en wilde paarden) te lopen. Na aankomst snel naar onze cottage (de enige trouwens), deze was van alle 'gemakken' voorzien door de eigenaar als volgt op de website omschreven:
“Now theres no mod cons here at this cottage, its as rustic as hell mate, does have a flush loo but you have to try out the bush shower, gas fridge to, i suppose thats pretty modern, but thats about it apart from the beautifully crafted polished wood work. “

Kortom: Snel kampvuur gemaakt en aangezien Gerwin een verroeste ijzeren plaat niet direct als barbecue aanzag is met behulp van gietijzeren kookstel en pannen alsnog een maaltijd bereid. Na heerlijk bij het kampvuur naar de sterren te hebben gekeken was het bedtijd..

De volgende dag was het al vroeg dag, om 6 uur stonden we op om de 1 paardenkracht te vervangen voor een boottrip met 700 pk om de Whitsunday islands te verkennen. Op en top toeristenvermaak natuurlijk, veel jonge gasten, veel overdreven gepraat maar het 'knallen' over de turquoise zee langs al deze prachtige eilandjes had wel wat.. :) Na een niet al te boeiende snorkeltocht hebben we een (korte) klim naar de Hill inlett lookout gemaakt; en in dit geval hadden de ansicht kaarten niet gelogen: Wat een plaatje! De foto's zeggen genoeg denk ik! Na al dit moois doorgevaren voor een heerlijke lunch en 'chillaxing' op Whitehaven beach. Afsluitend kwamen de 4 'Ocean Rafts' samen om nog wat rondjes en wat bumps over de golfen te maken, we sloten de dag dus af met een grote glimlach.
Na al dit spektakel was het de volgende dag tijd voor een zeiltocht langs dezelfde Whitsunday eilanden, minder massaal (in totaal 7 man op de zeilboot) lekker kabbelend langs deze eilanden gegaan. De schipper 'Reg' bleek 38 jaar geleden uit Nederland vertrokken te zijn en kon dus een goed woordje Nederlands. Bij het horen van Gerwins naam vroeg hij zich af hoe dat ging met de Engelse taal (die de 'G' doorgaans niet kunnen uitspreken'.. Antwoord: “Geeeeeurrwinnnn Henniepmiiiiinnn'”. Dit vroeg hij omdat hij in het echt 'Gert-jan Echert' heette voordat hij zijn naam naar Reg had verandert... :)
De boot was geen onbekende bij de celebs; hij had Linda de Mol ook aan boord gehad al had hij geen idee (op dat moment) wie dat was :). Na anderhalf uur varen leek er steeds meer drifthout op het water te drijven, maar toen we nog eens keken bleken dit schildpadden te zijn! Na aangelegd te hebben op 'Bali Ai' gaan snorkelen, al snel hadden we schildpadden op aanraakafstand voor onze duikbril. Top! Op de terugweg trok de wind flink aan, tijd om echt te zeilen dus! Kortom in de twee dagen veel van de Whitsundays kunnen zien, de combinatie was in onze ogen perfect. De dag afgesloten met Sushi in Airlie Beach, wat eigenlijk best een leuk plaatsje was (ondanks de relatief slechte reputatie in de reisgidsen).
Daarna was het een dag kilometers maken geblazen, 515 km naar Mission Beach. Onderweg nauwelijks gestopt, en gelukkig vielen de lollypops ons niet teveel lastig. Om een uur of 15:00 stapte we uit bij ons bed & breakfast en hoorde we heel hard “Neee!!! “ en daar stond een Nederlandse stel (Linda en Tim) veelal (bijnaam: 'achtervolgers (of andersom) of 'Nederlandse vrienden') op de veranda in te checken. Erg leuk/grappig/toevallig omdat wij hen al in Lamington National Park ontmoet hadden elkaar ook al op Fraser Island waren tegengekomen. Na een duik en uitwisseling van de reiservaringen samen met hen gegeten (BBQ) bij de bed & breakfast.

De omgeving Mission Beach staat overigens bekend om de grote populatie Cassowaries, een soort uit de kluiten gewassen struisvogel met een blauwe spoiler op zijn hoofd. Na een flinke ochtend wandeling om tevergeefs dit beest te spotten nog een lunch stop gemaakt bij Josephine Falls, waar door het ontbreken van de zwembroek (lag nog in de auto...) geen duik genomen in het uitnodigende maar ongetwijfeld ijskoude water. Na een lunchstop (Nuttella, jam en oude pannenkoeken, kortom smullen) doorgereden naar Palm Cove. Daarna een hardloopsessie belegd door de foreshore (inclusief krokodillen waarschuwingen), erg mooi maar warm! Uiteraard kwamen wij bij de receptie onze 'Nederlandse vrienden' weer tegen! Die avond weer eens echt 'ouderwets 'echt' uiteten geweest bij een 'fusion' restaurant. De volgende dag stond eigenlijk een duiktrip naar de Great Barrier op het programma; maar door een technisch mankement kon dit niet doorgaan. Gelukkig konden we dit verzetten naar een dag later, met als startpunt Port Douglas iets wat ons een transfer van een uur scheelde. De dag die verder erg regenachtig was begonnen in Karunda, een bergdorpje wat vroeger bekend stond bij de jetset als kuuroord, daarna overgenomen is door de hippies . Nu is het vooral een leuk maar erg toeristisch plaatsje, waar desondanks wel echte leuke winkeltjes en marktjes te vinden zijn. Na een paar wandelingen en de lookout over 'Barron Falls' (wel een serieus mooie waterval trouwens) was het lunchtijd! Normaal gesproken tijd voor boterham met Nutella en Jam maar nu een hamburger.. Niet zo bijzonder ware het niet dat het krokodillenvlees was :). Prima te eten en nog mager vlees ook... Maar of het de doordeweeks maandagmaaltijd gaat halen weten we nog niet. Na een korte middagwandeling in 'Katana Wetlands' (Eigenlijk een kunstmatig aangelegde recreatieomgeving) weer lekker hardgelopen omdat de krokodil nogal zwaar op de maag lag. De avond lekker pizza gegeten (lokale aanbieding) en nog wat nageborreld met Linda & Tim' die weer in het hetzelfde hotel als ons zaten.

Duiken bij het Great barrier reef was het volgende avontuur, wel iets waar we altijd met een gezonde spanning naar uitkijken. Iets waar toch het één en ander bij mis kan gaan (Gerwin die Kim's mondstuk in 5 stukken voorbij zag komen tijdens de afdaling in Thailand) en daarbij is het gewiebel van de boot in combinatie met het in elkaar zetten van de uitrusting soms niet al te uitnodigend. De boot was erg te vergelijken met de snelboot naar Terschelling (in het hoog seizoen) er een doelmatige snelle veerpont maar dan met een klein zonnedek en natdek. Gelukkig was de duikuitrustig al in elkaar gezet en de duikgroepen relatief klein. De drie duiken waren prachtig, de eerste duik schoot er al direct een blacktip haai voorbij, de tweede werden we als een stel parachutisen van de nog varende boot afgegooid voor een drift dive en de laatste was weer super helder en 'Nemo's' spotten geblazen. Wel hadden we het de hele dag best koud, mede door de 'lagere' watertemperatuur (25 graden) en dunne wetsuits die op warmere temperaturen waren afgestemd. Één voordeel heeft die 'koudere' wateromstandigheden wel: Geen kwallen/stingers! Een groot deel van het jaar zitten er namelijk niet zulke leuke kwallen, die met een aanraking de ademhaling of hart kunnen stoppen. Overal waar we tot nu toe geweest zijn hebben we gelukkig zonder lycrasuit het water in kunnen duiken. Maar dat terzijde, mooie duiken gemaakt dus, maar 1 dag is voor ons als verwende duikers die al wat plaatsen hebben mogen duiken voldoende (zeker als je het prijskaartje er naast zet...315 dollar p.p!! (gelukkig was dit inbegrepen in de reis)..
De volgende dag zijn we naar Mossman Gorge gereden, deze kloof is naast mooi voor Aborigals belangrijk, zij runnen ook het gehele national park. Na een relatief korte wandeling heeft Gerwin een duikgenomen in de Mossman rivier, koud maar wel leuk zo tussen de stroomversnellingen. Daarna teruggereden naar Port Douglas en lekker op het mooie strand gelegen, wat rust is soms ook niet gek!
's Avonds hebben we aan het zwembad met Linda & Tim gebarbequet.
De volgende dag zijn we vroeg weggereden omdat we het noordelijkste puntje van het eerste deel van onze reis gingen bezoeken: Cape Tribulation. Eerst hebben we een rivercruise gedaan op de Daintree River waar we aantal kleine (en wat grotere ver weggestopte) krokodillen gespot hebben. Op de terugweg van de boot hadden we de boot voor ons alleen (de rest van de groep was onderdeel van een tour en werd ergens anders afgezet). Uiteraard kwamen we onderweg Linda & Tim tegen die hetzelfde idee hadden maar een andere boot namen..
Daarna de ferry genomen om Daintree river over te steken op weg naar Cape Tribulation, onderweg nog een hike gedaan en gezwommen in 'Jason's swimminghole' ofwel een kabbelend beekje. Daarna naar Cape Tribulation gereden, opzich is er niet echt sprake van een dorp maar is de hoofd attractie het strand dat omgeven wordt door regenwoud. Na een eind over het strand gelopen te hebben was het alweer tijd om naar huis te rijden.
De laatste avond in Port Douglas afgesloten bij de Thai en afscheid genomen met een borrel van Linda & Tim die we gezien de afwijkende reisschema's niet meer tegenkomen deze reis.
Onze laatste dag aan de oostkust afgesloten met een stranddag en een bezoek aan Cairns, nu te wachten op onze fiks vertraagde vlucht naar Darwin.. Onze toch al late aankomst wordt nu echt nachtwerk.. Kilometer stand bij inleveren golf 4257 kilometer.

Morgen om 9:00 begint onze camperreis, we zijn benieuwd!