Engeland in de tropen, Yala en strand.

Nadat een lange nacht vol jeuk overleefd hadden zijn we weer vertrokken van het Plantation Hotel. De chauffeur heeft na ons verhaal (serieus) meerdere malen naar zijn broek gegrepen omdat hij dacht een bloedzuiger te voelen :).

Een lange rit naar Nuwara Eliya volgde, een mooie route langs rijstvelden, bergen, watervallen om uiteindelijk uit te komen in een Engels tafereel. De Engelse hebben dit dorp destijds gesticht om de hitte te ontsnappen, de alle huizen zijn daarom in Engelse stijl gebouwd en het klimaat was bij aankomst ook echt Engels: Koud, mistig en veel regen. Na de lunch zijn we langs een theefabriek gegaan, waarbij we het hele thee productieproces langs hebben zien komen (nahja totdat de thee bij Pickwick of Lipton wordt opgekocht en er smaakjes aan toe worden gevoegd).. Vervolgens hebben we onze weg vervolgt naar ons hotel, een lange rit via hele smalle bergweggetjes om uiteindelijk uit te komen in Jetwing Warwick Gardens. Eigenlijk geen echt hotel, meer een landhuis met vier kamers. Aangezien (verrassend) we de enige gasten waren, kregen we de grootste kamer (bleek van de eigenaar van de Hotel keten te zijn) met een enorm bed, een mooie badkamer en prachtig uitzicht over de enorme tuin en dal. ’s Avonds hebben we heerlijk (Westers) gegeten, waarbij we aan zo’n echte traditionele grote eettafel zaten. Omdat we de enige gasten waren leek het net of wij de eigenaren waren van het landhuis met een bak personeel :) We gingen alweer vroeg naar bed (om 21:00 bleek het personeel al min of meer vrijaf te hebben)
.
De volgende ochtend moesten we ‘vroeg op’ omdat we om 7:00 opgehaald werden door de Jeep die ons naar het startpunt van de trail naar ‘Worlds End’ bracht. We hadden na het weer van de dag daarvoor niet al te hoge verwachtingen, een wandeling van 9 km door de kou en weer en wind om uiteindelijk een 890 meter hoge afgrond in te kijken die in de mist lag leek ons niet zo aantrekkelijk. Maar we hadden enorm geluk, de dag begon met een strak blauwe hemel, en dat bleef de hele dag zo! Normaal gesproken moet je rennen om om 10:00 bij ‘Worlds end’ te wezen voordat het helemaal dichttrekt, maar dat was nu niet nodig. Zoals gezegd werden we opgehaald door een Jeep, waarna we na anderhalf uur in het national park (Horton Plains) terecht kwamen (op 2000 meter hoogte).
De wandeling deden we samen, waarna we eerst Mini Worlds end (afgrond van 300 meter) en daarna Worlds End konden bekijken. Normaal zou je enorme hekken verwachten, maar die waren er niet: één misstap en je had een gratis vliegles van 800 meter. Maar wat een prachtig uitzicht! Daarna de resterende 6 km gewandeld, waarbij we ook een mooie waterval tegenkwamen. Al die tijd, dus erg mooi weer, met een koel windje en lekker hoog dus lekker verbrand terug! Na terugkomst hadden we geen benen meer over, en zijn we lekker in de tuin gaan liggen lezen.

Toen helaas een domper. De kok die de vorige avond zo lekker had gekookt was helaas vrij. Nu zou de manager voor ons eten koken. We kregen Srilakaans eten geserveerd, namelijk rice and curry. Het was niet wat we ervan verwacht hadden. Het eten was te pittig en niet bepaald lekker. Daarna vroeg naar bed gegaan, want het was na de thee rennen naar de wc.. Wat bleek toen we de volgende morgen vertrokken: de chauffeur die was ook ’s nachts een paar keer over z’n nek gegaan. ‘Terrible cook’, aldus ook de woorden van onze chauffeur. :)
Daarna volgde een lange rit naar Yala, waar ’s middags een jeepsafari op het programma stond. Toen we de auto uitstapte was het weer even wennen aan de hitte. Het was 15 graden warmer en heel vochtig. Yala National park is een savanne achtige vlakte met af en toe een groot meer en waar veel wildlife te vinden is. Wij hadden het idee dat we in Afrika waren beland :) De safari duurde drie uur en we hebben een hoop wild gespot: Olifanten, waterbuffels, apen, heel veel krokodillen, diverse vogelsoorten, wilde zwijnen en een jakhals. Na de safari werden we weer afgedropt in het volgende hotel, waar we 1 nacht zouden verblijven. Op zich een mooi hotel met zwembad en bungalowhuisjes. Maar we waren alle twee nog steeds niet lekker, dus na 3 happen van het buffet (weer rice and curry) gingen we maar weer terug naar het huisje. Na een nacht from hell (Kim is minstens 20 keer naar de toilet geweest) gingen we weer verder naar de volgende plaats. Onze chauffeur voelde zich ook nog steeds niet lekker en had net als Kim ook de hele nacht op de pot gezeten. ;) Eerst dus maar even langs de apotheek gegaan. Daarna stonden er nog een paar tempel s op het programma, maar omdat we ons allemaal niet lekker voelden, zijn we direct naar ons volgende hotel gebracht: Cabanas beach in Tangalle. Eenvoudige, maar sfeervolle bungalows aan een mooie baai. Hier hebben we lekker genoten van zon, zee en strand! Gelukkig was het prachtig weer. Wel hoge golven, maar dat vond Gerwin niet erg. We hadden bijna het strand voor ons alleen, die erg mooi was. Ook in dit hotel was het weer heel rustig. Naast erg aanhankelijke honden die de hele dag bij ons zaten, kwam een local ons telkens een lokale vrucht laten zien. Na een kleine bijdrage hadden we het strand weer voor ons alleen, en was de man ook weer gelukkig.

Een dagje rust deed ons goed en we voelde ons alweer een stuk beter! Aan het einde van de dag ging Gerwin toch even vragen, of hij een lekker drankje bij het restaurant kon krijgen. Sommige hotels komen namelijk niet verder dan fris of bier, dus altijd lastig voor Kim! Lachend kwam Gerwin terug met de hoofdprijs: Een flesje bubbels!! Oeh, die ging er wel in! Die hebben we (deels) lekker op het strand opgedronken (we hadden het strand toch voor ons alleen). ‘s Avond stond er nog een candle light diner op het programma. Stelde niet zoveel voor maar we hadden wel een kaars en bloemen op tafel staan! (En het restant van onze bubbels.) Lekker kip en gamba’s gegeten, het smaakte ons gelukkig weer goed! Ook hier werd het geen latertje, toen we om 21:00 nog even wilde gebruikmaken van WiFi, bleek de receptie naast het licht ook het internet uitgedaan te hebben (daar gingen het geplande telefoontje via Skype). En ook het restaurant stond te popelen om het licht uit te doen, dus maar een one for the road genomen op het terras van de Cabana (onder het genot van een deels gedownloade vrijgezellen BSB clip). De cabana had geen airco, maar wel een flinke waaier dus de hitte was goed te doen, het geluid (gebulder) van de oceaan mocht wat ons betreft wel iets zachter :) (luxe problemen)..


Nog maar 2 dagen te gaan: Galle (gesticht door de Nederlanders) en Colombo (hoofdstad) voordat we afreizen naar de Malediven!