Kandy en andere zuigende avonturen

Daar zijn we we weer! Inmiddels 2 hotels verder en wat ervaringen rijker (waarvan we er één nog aan het verwerken zijn)..

Nadat we afscheid hadden genomen van onze mooie kamer en lekkere eten zijn we richting Kandy gegaan. Onderweg zijn we naar een rotstempel geweest, wat weer een flink klimmetje betekende! Onderweg werden de locals belaagd door apen die de meegebrachte bloemen onweerstaanbaar vonden :).. De tempel ansich was erg mooi, meer dan 150 boedha beelden.
Vervolgens stopte we tegen onze verwachting in bij een kruidentuin, een hele aardige meneer die uiteraard zonder bijbedoelingen alle kruides liet zien die in zijn (mooie) kruidenbos groeide. Daarna werden we getrakteerd op een gezichtmassage, en of we geïnteresseerd waren in een voetmassage en ohja daar is het winkeltje! Na dit bezoek hebben we gevraagd aan onze chauffeur of er nog meer van dit soort activiteiten op het programma stonden, en die waren er:
- Houtsnijder
- Textielfabriek
- Kledingschilderfabriek
- Etc.

Nadat we een paar keer “SKIP” “SKIP” hadden geroepen konden we onze weg vervolgen naar Kandy en het volgende waanzinnige hotel. Bovenop een bergtop (een hele tour om er te komen), met uitzicht over het dal lag daar Villa Rosa. Een enorme hond verwelkomende ons naar onze mooie kamer met dakterras, waar zelfs een bad op stond!

's Middags zijn we zelf door Kandy heen gelopen en hebben we de ‘Temple of the Tooth’ bezocht. Daar ligt een tand waarin het as van Boeddha in zit (tenminste dat zegt de legende), wij hebben goed gekeken maar we hebben geen tand gezien. Wel heel veel boeddhisten die met bloemen hun offer brachten, bijzonder om te zien dat ze aan de voorkant door de mensen werden neergelegd en vervolgens 3 man continu bezig waren om het van de offer tafel te schuiven en in grote vuilcontainers te proppen… Kandy stelde verder niet veel voor, druk, veel mensen en geen echt centrum. De rit terug met de Tuk-Tuk was wel grappig, de meneer had geen idee waar het was en moest het een paar keer aan collega’s vragen.. Daarna kwamen we op de steile berg vast te zitten, en na een slok benzine (om de motor weer aan de praat te krijgen) en een duw van ons zijn we toch aangekomen :).
De volgende dag gingen we op weg naar een tempel van waaruit we per voet nog 2 andere tempels zouden gaan bezoeken.. Na 10 minuten melde de onze 67 jarige chauffeur dat hij even moest plassen bij een vriend van hem, waarna na nog eens 10 minuten ik naar binnen werd gevraagd. Wat bleek: De chauffeur voelde zich erg duizelig en moest naar de dokter. Zielig! Na ruim een uur in een kledingwinkel te hebben gezeten was de chauffeur weer terug maar nog niet fit genoeg, daardoor hebben we eerst een bezoek gebracht aan nabijgelegen enorme botanische tuin. Erg mooi om al die enorme bomen en type planten zien, de bomen zaten helemaal vol met vleermuizen (of vliegende honden we twijfelen nog).. Na ruim een uur wandelen werden we weer opgehaald en de chauffeur was naar eigen zeggen weer topfit! Hij had 2 maaltijden overgeslagen waardoor hij blijkbaar z’n suikerspiegel te ver omlaag was gegaan.
Na de lunch hebben we onze weg vervolg naar de tempel, van waar we met een lokale gids (geen woord Engels) de wandeling gemaakt hebben. Het was een flink eind stappen (zeker met die warmte), waarbij we eerst door een Lassie reclame landschap gelopen zijn (rijstvelden) en vervolgens de Lipton thee reclame liepen. Erg mooi om het eens in het echt te zijn! Na de tweede tempel waren we al behoorlijk tempel moe en hebben we derde afgedaan met een inspectie van veraf :). We waren ook behoorlijk gesloopt door het vele lopen in de warmte en vele klimmetjes.
S ’avonds hebben we heerlijk gegeten in Villa Rosa, waarbij we samen met de honden lekker lang buiten getafeld hebben.

Nadat we ook dit hotel helaas weer achter ons moesten laten zijn we vertrokken richting Kitulgala waar raften op het programma stond! In Borneo vonden we dit helemaal leuk, dus vandaar dat we dit extra ommetje op het programma hadden gezet! Deze rafting tocht was iets minder zwaar (minder zware categorie als in Borneo), maar evenmin werd Kim een aantal keer de boot ingespoeld.. Na een kort uurtje en een stukje zwemmend door wat stroomversnellingen was de pret alweer voorbij en kwamen we aan in ons volgende hotel: Plantation Lodge. Een eenvoudig hotel, eigenlijk alleen voor locals maar opzich gewoon prima met airco. Aan het begin van het verhaal begon ik met ‘Ervaringen waarvan we sommige nog aan het verwerken zijn”.. Nou…het middagprogramma bestond uit een Jungle Walk. Opzich een erg mooie (wel in de stromende regen gelopen dus doorweekt) tocht, waarbij we door de rivier zijn gewaad om deze over te steken. Echter vermelde het reisprogramma fijntjes ‘Trek dichte schoenen aan want bloedzuigers kunnen op de loer liggen”.. We zijn in de Amazone en Borneo geweest op onze slippers, maar nooit een close encounter gehad met dit soort ‘beessies’. Desondanks netjes dichte schoenen aangetrokken en gaan! Nadat ik nog vrolijk opmerkte “Kijk dit is waar ze de Bridge on the River Kwai hebben opgenomen”, begon de gids verwoed bloedzuigers van zijn benen te halen.. Toen keek Kim naar beneden, en ja ook 3 op haar benen, Gerwin had een magere score van 1 maar toch! Die krengen zuigen zich enorm vast, en zodra je ze van je been afhebt, beginnen ze weer aan je vingers.. De rest van de tocht voelde we het overal kriebelen (psychologisch dachten we..) en waren we blij dat we terug waren in het hotel om ons direct richting de douche te begeven om deze ervaring van ons af te spoelen.. Totdat Kim d’r broek uit trok en we daar tot onze schrik 3 enorme lellen (al lekker volgezogen) van bloedzuigers aantroffen (en in de buurt van waar je ze al helemaal NIET wilt hebben). Voordat Kim het zich (gelukkig) kon realiseren had haar echtgenoot ze er al af gerukt. Maar uiteraard beide geschrokken, en alle kleren grondig onder de hete kraan afgespoeld!

p.s.: Inmiddels zijn we al 5 dagen verder, echter hadden alle hotels (sommige tegen onze verwachting in) geen WiFi! Het volgende reisverslag zal daarom niet lang op zich laten wachten..